Światowy Dzień Zdrowia obchodzony jest każdego roku dnia 7 kwietnia, w rocznicę powstania Światowej Organizacji Zdrowia. Co roku wybierany jest temat przewodni z zakresu zdrowia publicznego, który w danym okresie wymaga szczególnej uwagi.

Tematem przewodnim tegorocznych obchodów jest DEPRESJA.

Depresja to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Dotyka ludzi w różnym wieku, z różnych środowisk i mieszkających na całym świecie. Przyczynia się do cierpień psychicznych i negatywnie wpływa na zdolność osób chorych do wykonywania nawet najprostszych codziennych czynności. Niekiedy prowadzi do zniszczenia relacji z rodziną i przyjaciółmi i niezdolności do pracy zarobkowej. W najgorszym przypadku depresja może być przyczyną samobójstw i jest drugą najczęściej występującą przyczyną zgonów w grupie osób w wieku 15-29 lat.

Depresja to choroba charakteryzująca się uporczywie utrzymującym się uczuciem smutku oraz utratą zainteresowania czynnościami, które na ogół sprawiają przyjemność. Często towarzyszy jej niezdolność do wykonywania codziennych czynności. Stan ten utrzymuje się co najmniej przez okres 2 tygodni.

U osób cierpiących na depresję występują następujące objawy:

  • brak energii,
  • zmiana apetytu,
  • dłuższy lub krótszy sen,
  • stany lękowe,
  • trudności z koncentracją,
  • niezdecydowanie,
  • niepokój,
  • poczucie bycia bezwartościowym,
  • poczucie winy i beznadziei,
  • myśli samobójcze lub o samookaleczaniu.

 

Badania epidemiologiczne prowadzone na całym świecie wskazują, że w ciągu całego życia na depresję choruje ok. 17% populacji ogólnej. Wśród osób zgłaszających się do lekarza pierwszego kontaktu 12-25% cierpi z powodu depresji, z czego połowa spełnia kryteria depresji umiarkowanej lub ciężkiej.

Ryzyko depresji wzrasta w sytuacji ubóstwa, bezrobocia, zdarzeń życiowych (np. śmierć bliskiej osoby, rozpad związku), w przebiegu choroby fizycznej i problemów spowodowanych nadużywaniem alkoholu i przyjmowaniem narkotyków.   

 

Na depresję może zachorować każdy. Kampania adresowana jest do wszystkich, bez względu na wiek, płeć, czy status społeczny.

 

 Światowa Organizacja Zdrowia zwraca szczególną uwagę na trzy grupy, które depresja dotyka nieproporcjonalnie częściej:

  • młodzież nastoletnia i młodzi dorośli,
  • kobiety w wieku rozrodczym (zwłaszcza po urodzeniu dziecka),
  • osoby starsze (po 60. roku życia).

           

Depresji można zapobiegać i można ją leczyć. Leczenie na ogół obejmuje  terapię wymagającą prowadzenia rozmowy lub przyjmowania leków przeciwdepresyjnych lub połączenie obu metod. Rozmowa z osobami, którym się ufa, może być pierwszym krokiem do wyjścia z depresji.

W Polsce nie jest wymagane skierowanie do lekarza- psychiatry. Najlepiej od razu udać się do Poradni Zdrowia Psychicznego.

 

Uwagi do rodziny i przyjaciół osoby cierpiącej na depresję:

  • pacjent nie symuluje, jest naprawdę chory,
  • może nie być w stanie wykonywać części swoich obowiązków domowych i zawodowych,
  • nie należy go za to krytykować, a przeciwnie - wspomóc,
  • cel leczenia to ustąpienie choroby i powrót pacjenta do poprzedniego funkcjonowania,
  • leczenie wymaga aktywnego udziału pacjenta i jego zgody,
  • jednak w sytuacjach skrajnych (zapowiedzi lub próba samobójcza) można chorego diagnozować i leczyć bez jego zgody (zgodnie z zapisami Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego).

 

5 faktów na temat DEPRESJI

1. Nieleczona depresja nasila się! Im wcześniej podejmiesz leczenie, tym większa szansa na trwałą poprawę.

2. Nie wolno przerywać leczenia - nawet, kiedy poczujesz się lepiej i ustąpią objawy. Zwiększa to ryzyko nawrotu choroby.

3. U mężczyzn depresja objawia się inaczej, niż u kobiet. Kobietom towarzyszy smutek, przygnębienie, natomiast u mężczyzn obserwuje się złość i poirytowanie.

4. Depresja jest dziedziczna. Zaburzenia depresyjne mogą pojawiać się kilkanaście razy częściej u osób spokrewnionych.

5. Na depresję chorują także dzieci! Nie bagatelizuj sygnałów, które wysyła Twoje dziecko.

 

Źródło: Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Policach